De Marcy-techniek werd in de jaren 1870 ontwikkeld door dr. Henry O. Marcy (1837–1924), een vooraanstaand chirurg en veteraan van de Amerikaanse Burgeroorlog. Deze methode staat bekend om haar eenvoud en doeltreffendheid. De ingreep richt zich op het verkleinen van de interne liesring, vooral bij indirecte liesbreuken. Wanneer deze techniek wordt uitgevoerd door een ervaren chirurg, levert ze uitstekende resultaten op voor specifieke doelgroepen. We passen de Marcy-techniek uitsluitend toe bij vrouwen, kinderen en in uitzonderlijke gevallen bij jonge mannen met een kleine breuk, omdat ze steunt op stevig, gezond weefsel in de liesbodem – iets wat vooral voorkomt in deze patiëntengroepen. De illustraties hieronder tonen hoe de operatie wordt uitgevoerd bij een volwassen vrouw.
De meeste behandelingen voor liesbreuken zijn historisch gericht op mannen, waardoor er een gebrek is aan gespecialiseerde zorg voor vrouwen. BioHernia zet zich in om deze kloof te overbruggen door liesbreukzorg aan te bieden dat is afgestemd op de unieke behoeften van vrouwen, met effectieve behandelingen die rekening houden met de specifieke anatomische en fysiologische verschillen.
Dijbreuken komen vaker voor bij vrouwen, met een prevalentie van ongeveer 15%. Ze worden vaak over het hoofd gezien tijdens de eerste onderzoeken en bij het herstel van liesbreuken bij vrouwen. Daarom voeren wij een grondig pre- en intra-operatief onderzoek uit om een dijbreuk, indien aanwezig, nauwkeurig te identificeren en te behandelen.
Het ronde ligament bij vrouwen, vergelijkbaar met de zaadstreng bij mannen, is een belangrijke structuur die door het lieskanaal loopt en helpt de baarmoeder stabiel te houden. Bij een liesbreukoperaties bij vrouwen wordt dit ligament vaak doorgesneden. Wij besteden echter extra zorg aan het beschermen van dit ligament, met als doel schade te voorkomen en de stabiliteit van de baarmoeder te behouden.
We erkennen dat de anatomie van vrouwen in het liesgebied aanzienlijk verschilt van die van mannen en dat hun weefsels vaak veerkrachtiger zijn. Daarom stemmen we onze aanpak zorgvuldig af op de unieke behoeften van vrouwen. Dankzij de uitgebreide ervaring van onze chirurgen kunnen we onze technieken tijdens de operatie aanpassen. Deze flexibiliteit stelt ons in staat om, waar mogelijk, minder ingrijpende methoden toe te passen, zodat de ingreep niet alleen effectief is, maar ook volledig is afgestemd op uw specifieke situatie.
Na het toedienen van een algemene of plaatselijke verdoving beginnen we met de liesbreukoperatie door een kleine incisie van 3 tot 5 cm te maken in het onderste deel van de buik. Tijdens de hele procedure is er een toegewijde anesthesist aanwezig om uw comfort en welzijn te garanderen. De incisie wordt in de onderbuik gemaakt, zodat het litteken onopvallend blijft en verborgen blijft als u badkleding of ondergoed draagt.
Ronde ligament
Onderhuids vet
Aponeurose van de
buitenste schuine buikspier
Het eerste weefsel dat we tegenkomen is de aponeurose van de buitenste schuine buikspier ↓, die het dak van het lieskanaal ↓ vormt. Om toegang te krijgen tot het lieskanaal, moet deze weefsellaag worden geopend. Belangrijk om te vermelden is dat het openen van de aponeurose geen invloed heeft op de functionaliteit, omdat deze in de laatste stap van de operatie weer gesloten wordt. Na het openen wordt het ronde ligament van de baarmoeder ↓ veilig opzijgelegd en worden de twee flappen van de aponeurose voorzichtig naar buiten gevouwen, omdat deze later in het herstelproces worden gebruikt.
De aponeurose van de buitenste schuine buikspier wordt ingesneden van de oppervlakkige liesring tot voorbij de diepe liesring. Na het openen wordt het bovenste deel van de aponeurose iets omhoog geheven en met een vinger losgemaakt van de onderliggende binnenste schuine buikspier.
Ronde ligament
Onderhuids vet
Indirecte liesbreukzak
(met vet of darmen)
Liesband
Binnenste
schuine buikspier
Transversale fascia
De meeste liesbreuken bij vrouwen zijn indirect. Dit betekent dat de interne ring ↓ verwijd is en een zak met darmen of vetweefsel kan uitpuilen, waardoor een uitstulping in de lies ontstaat. Het ronde ligament wordt naar de zijkant getrokken en nadat de inhoud van de liesbreukzak ↓ is geïnspecteerd, wordt deze teruggeduwd in de buikholte.
De meeste liesbreuken bij vrouwen zijn indirect. Gezien het sterke karakter van de liesbodem bij vrouwen, zijn wij van mening dat het niet nodig is om de liesbodem te openen als er geen indicatie is voor een directe liesbreuk of een dijbreuk (hernia femoralis). —Bij een directe breuk wordt de transversalis fascia geopend en wordt een Shouldice-techniek toegepast (of in sommige gevallen wordt de transversalis fascia niet geopend en wordt een Desarda-techniek uitgevoerd). — De breukzak wordt geopend, de inhoud wordt geïnspecteerd en teruggebracht naar de buikholte. Overbodig weefsel wordt verwijderd. De breukzak wordt vervolgens aan de basis afgebonden, waarbij ervoor wordt gezorgd dat er geen beklemming is van de bijbehorende structuren, vooral het ronde ligament is bij vrouwen belangrijk. Het ronde ligament blijft intact en onbeschadigd.
Ronde ligament
Onderhuids vet
Liesband
Binnenste
schuine buikspier
Transversale fascia
Verwijde interne ring
Nadat de liesbreukzak is teruggebracht, blijft een verwijde interne ring over die moet worden dichtgemaakt om te voorkomen dat er een nieuwe liesbreuk ontstaat. Bij jonge, gezonde vrouwen is de liesbodem veerkrachtig, en daarom vinden wij dat het niet nodig is om deze te openen en een meerlaagse techniek toe te passen zoals bij mannen. De verzwakking wordt hersteld met de Marcy-techniek, waarbij hechtingen worden gebruikt om de interne ring te vernauwen tot de normale anatomische grootte. Deze methode is veel minder ingrijpend voor vrouwen en zorgt voor een sneller herstel in vergelijking met onze andere operatietechnieken.
De interne ring wordt verkleind met behulp van de Marcy-techniek en onderbroken oplosbare hechtingen. Bij het aanspannen van de interne ring wordt zorgvuldig gewerkt om schade aan de genitofemorale zenuw te voorkomen. Ook wordt erop gelet dat er geen vernauwing optreedt van structuren die door de interne ring lopen, zoals het ronde ligament.
Ronde ligament
Onderhuids vet
Aponeurose van de
buitenste schuine buikspier
Het ronde ligament wordt voorzichtig teruggebracht naar zijn natuurlijke positie en het lieskanaal wordt gesloten door het bindweefsel (aponeurose) van de buitenste schuine buikspier samen te brengen en vast te hechten met oplosbare hechtingen.
Aan het einde van de operatie wordt de incisie gesloten met hechtingen die vanzelf worden opgenomen door het lichaam. U hoeft dus niet terug te komen voor het verwijderen van de hechtingen, omdat deze vanzelf oplossen. Er wordt ook een plaatselijke verdoving toegepast, waardoor het gebied na de operatie wat gezwollen kan lijken. Dit is een normale reactie die helpt om de pijn na de operatie te verminderen.
In de laatste stappen wordt medische lijm aangebracht en worden Steri-Strips op uw wond geplakt. Deze strips helpen om de randen van de wond bij elkaar te houden, waardoor littekenvorming tijdens het genezingsproces wordt geminimaliseerd. U kunt de strips na een week zelf veilig verwijderen.
De illustraties op deze pagina zijn vergroot en verkleind voor een beter begrip. Ze zijn bedoeld om een vereenvoudigde uitleg te geven van de operatietechniek en geven geen nauwkeurig beeld van de complexe aard van de menselijke anatomie, noch van de ingewikkelde uitdagingen die zich voordoen tijdens daadwerkelijke chirurgische ingrepen. In het menselijk lichaam is alles met elkaar verbonden, waardoor de identificatie van weefsels, zenuwen en bloedvaten een grotere uitdaging is dan de illustraties suggereren. Daarom zijn aanzienlijke ervaring en chirurgische vaardigheid essentieel om de geïllustreerde operatietechniek nauwkeurig en effectief uit te voeren.
De Marcy-techniek onderscheidt zich door een aanpak zonder het gebruik van kunststof netjes om de lies te versterken. In plaats daarvan wordt de verwijdde interne ring van het lieskanaal teruggebracht naar de normale grootte met behulp van hechtingen, waardoor het risico op complicaties zoals infectie of afstoting van kunststof implantaten wordt verminderd. Deze methode wordt als minder invasief beschouwd dan andere technieken, omdat er minder veranderingen aan de omliggende weefsels nodig zijn. Dit leidt tot een sneller herstel en minder postoperatieve pijn.
De Marcy-techniek is alleen effectief bij indirecte liesbreuken, waarbij de breukzak door de interne liesring uitstulpt. Het defect wordt direct aangepakt en hersteld zonder dat uitgebreide dissectie of versterking van omliggende weefsels nodig is. Wanneer correct uitgevoerd bij geschikte kandidaten, heeft de Marcy-techniek lage recidiefpercentages.
De Marcy-techniek wordt met name aanbevolen voor vrouwen en jongeren met kleinere liesbreuken, vanwege de afhankelijkheid van sterk en gezond weefsel. Dit maakt het een veiligere en minder ingrijpende behandelingsoptie, vooral geschikt voor patiënten die op zoek zijn naar een minimale chirurgische ingreep.
Een directe liesbreuk ontstaat door een verzwakking van de buikwand in de lies, wat vaak voorkomt bij oudere personen. Een indirecte liesbreuk daarentegen puilt uit door het lieskanaal langs de zaadstreng en is vaak een aangeboren aandoening.
Indirecte liesbreuken komen vaker voor dan directe liesbreuken, vooral bij vrouwen. De Marcy-techniek is specifiek ontworpen voor het herstellen van kleine indirecte liesbreuken. Als tijdens de operatie een directe breuk wordt gevonden, kunnen onze chirurgen overstappen op een andere techniek zoals de Shouldice- of Desarda-techniek.
De Marcy-techniek is niet geschikt voor alle soorten liesbreuken. Het is specifiek ontworpen voor de behandeling van kleine indirecte liesbreuken, waarbij de breukzak door een zwakke plek in de interne liesring uitpuilt. Met behulp van hechtingen wordt deze opening effectief teruggebracht naar de normale grootte, waarmee de integriteit van het lieskanaal wordt hersteld. Hiervoor is sterk bindweefsel nodig, wat doorgaans alleen wordt aangetroffen bij vrouwen en jongvolwassenen.
Voor andere soorten liesbreuken, zoals directe liesbreuken, dijbreuken of grotere en complexere breuken, zijn andere chirurgische technieken nodig die een sterkere versteviging van het verzwakte gebied bieden. Elk type breuk heeft unieke kenmerken en vereist een aanpak die is afgestemd op uw specifieke anatomie en behoeften. Het is daarom essentieel om een grondige evaluatie door een van onze specialisten te ondergaan om de meest geschikte behandelmethode te bepalen.
In de liesstreek zijn er drie zenuwen: de nervus ilioinguinalis, de genitale tak van de nervus genitofemoralis en de nervus iliohypogastricus. Tijdens onze liesbreukoperaties worden geen van deze zenuwen doorgesneden. We doen er alles aan om deze zenuwen te behouden, zodat de best mogelijke resultaten voor onze patiënten worden bereikt. Deze zorgvuldige aanpak minimaliseert het risico op zenuw gerelateerde complicaties en draagt bij aan een soepel herstel.
Als tijdens uw operatie een kleine dijbreuk wordt ontdekt, kunnen we deze vaak behandelen zonder gebruik van een netje, vooral als de breuk klein is. Voor grotere dijbreuken kan het nodig zijn om een Phasix-netje te gebruiken, dat oplosbaar is. Dit type netje lost geleidelijk op en wordt veilig door uw lichaam opgenomen. Het is gemaakt van hetzelfde materiaal als oplosbare hechtingen, die van nature worden afgebroken via een proces dat hydrolyse wordt genoemd.
We streven ernaar om eventuele mogelijke dijbreuken altijd te identificeren tijdens uw pre-operatief onderzoek.
De hersteltijd na de Marcy-techniek is over het algemeen korter in vergelijking met meer ingrijpende operatie technieken. Patiënten kunnen meestal binnen enkele dagen tot een week lichte dagelijkse activiteiten hervatten. De totale hersteltijd kan echter variëren, afhankelijk van factoren zoals uw algemene gezondheid, de aard van uw breuk en hoe goed u de postoperatieve instructies opgevolgd.
De meeste patiënten kunnen binnen een week hun normale activiteiten hervatten, inclusief werk, mits dit niet fysiek zwaar is. Voor mensen met fysiek veeleisende banen of zware activiteiten kan een langere hersteltijd van ongeveer vier weken nodig zijn om volledig te herstellen en complicaties te voorkomen.
De Marcy-techniek staat bekend om haar hoge slagingspercentages, vooral bij patiënten met kleine indirecte liesbreuken. Hoewel de slagingspercentages kunnen variëren, is deze methode over het algemeen zeer effectief, met een slagingspercentage dat vaak boven de 98% ligt. Het herstellen van de natuurlijke anatomie van het lieskanaal vermindert de kans op een recidief aanzienlijk. Het risico op chronische pijn is bovendien aanzienlijk lager in vergelijking met technieken waarbij netjes worden gebruikt.
De Marcy-techniek kan ook een optie zijn voor recidief liesbreuken, met name als de oorspronkelijke liesbreuk klein was en de nieuwe liesbreuk eveneens een kleine, indirecte liesbreuk betreft.
De geschiktheid van de Marcy-techniek voor een recidief liesbreuk hangt af van diverse factoren, waaronder de specifieke kenmerken van de liesbreuk, de algemene gezondheid van de patiënt en vooral de techniek die bij eerdere operaties is gebruikt. In gevallen waarin het weefsel is verzwakt of er grotere defecten zijn, kunnen alternatieve methoden geschikter zijn.
Als u een recidief liesbreuk heeft, is het belangrijk om een van onze specialisten te raadplegen. Zij kunnen uw specifieke situatie beoordelen en de meest effectieve behandeloptie aanbevelen, afgestemd op uw situatie.
Het concept van een “spanning vrije” techniek is eerder een marketingterm die door verschillende chirurgen/klinieken wordt gebruikt om hun techniek te promoten. Een bepaalde mate van spanning is echter noodzakelijk bij iedere liesbreukbehandeling, inclusief de Marcy techniek en andere methoden met natuurlijke weefsels of kunststof netjes.
De Marcy techniek is ontworpen om minimale spanning te introduceren. Bij deze techniek wordt de verwijdde interne liesring van het lieskanaal teruggebracht naar de normale grootte met behulp van hechtingen..
Omdat de Marcy-techniek zich richt op het hechten van bindweefsel om de interne liesring te herstellen tot de juiste grootte, zonder overmatig trekken of strekken van andere weefsels, resulteert deze methode doorgaans in minimale postoperatieve spanning in het liesgebied.
Lees meer over de termen die op deze pagina worden gebruikt in onze eenvoudige begrippenlijst.
De aponeurose van de buitenste schuine buikspier functioneert als een verbindend weefsel dat de buitenste schuine spier verbindt met de botten in de buikstreek (de onderste ribben en het bekken). U kunt het zien als een stevige plaat die de spier aan zijn omgeving bevestigt. Deze verbinding biedt stabiliteit en ondersteuning aan de spier, wat de algehele kracht en functionaliteit van uw buikgebied vergroot. Hoewel de hoofdfunctie het vastmaken van spieren is, draagt het ook bij aan de structurele integriteit van de buikwand.
Het lieskanaal is een kanaal in de onderbuik, naast de lies. Het dient als een doorgang voor structuren zoals bloedvaten en de zaadstreng. Dit kanaal speelt een belangrijke rol in de mannelijke anatomie en seksuele functionaliteit.
Beschouw de binnenste liesring als een soort doorgang in de onderbuik, vlakbij de lies. Het is een natuurlijke opening in de buikwand. Deze opening maakt het mogelijk dat bloedvaten en de zaadstreng tussen uw binnenbuik en de liesstreek reizen.
Een breukzak is een delicate, zakachtige structuur die ontstaat wanneer een deel van een orgaan of vetweefsel door een kwetsbaar gebied of opening in de omliggende spier of het bindweefsel naar buiten puilt. U kunt het zien als een klein zakje dat het uitpuilende weefsel opvangt. De grootte en locatie van breukzakken kunnen verschillen, afhankelijk van het type breuk.
Stel u de liesband voor als een sterke, flexibele band die loopt van de voorkant van uw heupbot naar het schaambeen. Het is als een steunriem voor uw onderbuik en liesstreek. Deze band helpt om alles op zijn plaats te houden en biedt stabiliteit aan dit gebied. Net zoals een riem uw broek ondersteunt, ondersteunt de liesband de structuren in uw onderbuik, zodat alles blijft waar het hoort.
De binnenste schuine buikspier is een van de drie lagen spieren die de buikwand vormen. In de liesstreek bevindt de binnenste schuine spier zich tussen de buitenste schuine buikspier en de transversus abdominis-spier. Deze spier helpt u bij het draaien, buigen en bewegen van uw romp.
Oplosbare hechtingen zijn ontworpen om op een gecontroleerde manier in uw lichaam af te breken. Dit betekent dat de hechtingen na verloop van tijd geleidelijk oplossen in water en uw lichaam verlaten door uw urine. Ze zijn gemaakt van een stof die afbreekt via een natuurlijk proces dat hydrolyse wordt genoemd.